Ankara’nın her köşesinde, her cadde, park, trafik ışığında bir mendil, cevşen, kalem, cep telefonu şarj cihazı, tornavida seti hatta matkap satan farklı yaşlarda ve ilginçtir farklı memleketlerden insanlar türedi. (Geçen gün Beştepe kavşağında zenci bir adam araba teybi satmaya çalıştı) Bu kişilere acıyıp yazık aman o da karnını doyursun diyorsanız çok safsınız demektir. Bu kişilerin başında küçüklü büyüklü mafyoza adamlar var, akşam bu adamlar gelir paranın büyük bir kısmını alır ve afiyetle pavyonlarda yer. Sizin o burnu akan gariban çocuğa verdiğiniz banknot geceyarısından sonra ya dansözün memesine sıkıştırılır ya da şef garsona konsomatris çağırması için bahşiş olarak gider. Tabii her zaman olduğu gibi cümlenin başı belli, burası Türkiye olmaz olmaz, sayıları her gün artan ve yeni bir ekonomi yaratan bu kesime müdahale eden hiç bir yetkili yok, etsede kanunlar yetersiz karakolda çayını içip beş dakika sonra dışarı çıkıyorlar. Onun için yapılabilecek ve en etkili çözüm bu gibilere beş kuruş bile vermemek, bunlara yüz vermezseniz bunların da sayıları azalır. Tabii yanındakilere hava atmak için 20şer milyon dağıtan sonradan görmeler de frenlenmeli, çok hava atmak istiyorsan git bir orman ağaçlandır eşe dosta anlatırsın benim ormanım var diye, hatta tabelası önünde çekilmiş resmini numaradan masada unutursan senden kral adam yok.
